Opmerking van de uitgever:
Het burgerlijk wetboek van de VRC (中华人民共和国民法典) is aangenomen op 28 mei 2020 en wordt van kracht op 1 januari 2021. Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd in CGTN op 23 mei 2020, en is overgenomen met toestemming van de auteur. Huo Zhengxin is professor in de rechten aan de China University of Political Science and Law. Het artikel geeft de mening van de auteur weer, en niet noodzakelijkerwijs de mening van China Justice Observer.
Voor gerelateerde berichten over het burgerlijk wetboek van de VRC klikt u op hier.
Klik voor het burgerlijk wetboek van China (gratis Engelse versie) als volgt op elk onderdeel:
Boek I Algemene principes (Engels, Chinese)
Boek II Real Rights (Engels, Chinese)
Boek III-contract (Engels, Chinese)
Boek IV Persoonlijkheidsrechten (Engels, Chinese)
Boek V Huwelijk en gezin (Engels, Chinese)
Boek VI Opvolging (Engels, Chinese)
Boek VII Aansprakelijkheid voor onrechtmatige daad (Engels, Chinese)
Het Chinese Nationale Volkscongres (NPC) begon zijn jaarlijkse zitting op vrijdag (22 mei 2020) in Peking. Onder de agenda van de zitting zal het langverwachte ontwerp van burgerlijk wetboek ter finale beraadslaging worden voorgelegd. Dus, als het volgens plan wordt aangenomen, zal China een tijdperk ingaan met een burgerlijk wetboek.
Nagesynchroniseerd als "een encyclopedie over het sociale leven" en een "burgerlijke grondwet van de moderne samenleving", is een burgerlijk wetboek een veelomvattend wetgevingspakket dat tot doel heeft een systematische wettelijke bescherming te bieden van privérechten, waaronder onder meer die met betrekking tot eigendom, contracten, persoonlijkheid, erfenis, huwelijk en gezin.
Daarom is de goedkeuring van het burgerlijk wetboek van China een mijlpaal voor zowel de bescherming van de mensenrechten als de bevordering van de rechtsstaat in China.
Bovendien is een burgerlijk wetboek in aanzienlijke mate de weerspiegeling van een nationale geest en ook een symbool van een glorieus tijdperk voor een natie.
Zo belichaamde het Franse burgerlijk wetboek van 1804 een erfenis uit het Napoleontische tijdperk, het Duitse burgerlijk wetboek van 1896 ontstond uit een verlangen naar een echt nationale wet die de vaak tegenstrijdige gewoonten en codes van de verschillende Duitse gebieden zou opheffen, en het Japanse burgerlijk wetboek van 1898 was het resultaat van verschillende moderniseringsbewegingen na de Meiji-restauratie.
Om deze reden is het uitvaardigen van een burgerlijk wetboek een droom van China geworden sinds de late Qing-dynastie (1644-1911), toen het land een reeks vernederende nederlagen had geleden door westerse mogendheden.
Vóór de val in 1912 stelde de Qing-dynastie een burgerlijk wetboek op dat eigendom, burgerlijk procesrecht en handel regelde, en de daaropvolgende nationalistische regering voerde het uiteindelijk in een of andere vorm uit. De zoektocht naar een alomvattend burgerlijk wetboek in de hedendaagse Volksrepubliek gaat terug tot de vroegste dagen van haar oprichting, maar werd in de loop van de decennia gehinderd door een aantal andere prioriteiten.
In 1978 voerde China het hervormings- en openstellingsbeleid door. Om een marktgerichte economie op te bouwen is een modern civielrechtelijk systeem onontbeerlijk.
Aangezien China in die tijd niet over het politieke, sociale en economische verhaal beschikte om een alomvattend burgerlijk wetboek te koesteren, besloot de Chinese nationale wetgever een reeks afzonderlijke civielrechtelijke statuten vast te stellen.
Sinds het einde van de jaren zeventig tot het einde van de 1970e eeuw werd een groot aantal statuten uitgevaardigd die onder het burgerlijk recht vallen, waarmee de hoeksteen werd gelegd voor een socialistisch civielrechtelijk systeem.
In 2001 formuleerde het Permanent Comité van de NPC een plan om het burgerlijk wetboek op te stellen. Een ontwerp van burgerlijk wetboek werd in december 2002 voor eerste lezing voorgelegd aan het Permanent Comité van de NPC, maar werd vervolgens opgeschort vanwege de complexiteit en de meningsverschillen erover.
Desalniettemin is het afgelopen decennium een aantal afzonderlijke civielrechtelijke statuten aangenomen of inhoudelijk herzien, waarmee de basis is gelegd voor een toekomstig burgerlijk wetboek.
Na het 18e Nationale Congres van de Communistische Partij van China (CPC) kwam deze langdurige inspanning weer op de rails onder de druk van de nieuwe leiders om de rechtsstaat in het hele land te vestigen.
In oktober 2014, tijdens de vierde plenaire zitting van het 18e Centraal Comité van de CPC, nam de partij een besluit om een burgerlijk wetboek op te stellen als een van de belangrijkste maatregelen om de rechtsstaat te bevorderen.
Tegen deze achtergrond onderneemt China een ambitieuze inspanning om een nieuw, verenigd burgerlijk wetboek in te voeren, dat volgens planning tegen 2020 voltooid moet zijn.
In maart 2015 ratificeerde de NPC de algemene bepalingen van het burgerlijk wetboek, waarmee de eerste belangrijke stap werd gezet in de richting van een uniform burgerlijk wetboek. Vanaf augustus 2018 werden zes conceptonderdelen beoordeeld in verschillende sessies van het Permanente Comité van de NPC.
In december 2019 werd een volledig concept burgerlijk wetboek onthuld. Vervolgens werd het concept online geplaatst om de publieke opinie te peilen. Na meer dan 114,000 adviezen en suggesties te hebben ontvangen, ging de Legislative Affairs Committee van het Permanent Comité van de NPC over tot het opstellen van een definitief ontwerp van het burgerlijk wetboek en besloot het op 28 december ter beraadslaging aan de NPC voor te leggen.
Op 21 april hield het Comité voor Grondwet en Recht van de NPC een conferentie om het ontwerp af te ronden, wat suggereert dat China's reis naar het invoeren van een eigen burgerlijk wetboek zijn uiteindelijke bestemming nadert.
Het definitieve ontwerp van het Chinese burgerlijk wetboek bevat zeven boeken, met titels die een indicatie geven van hun respectieve reikwijdte: "Algemene bepalingen" (boek één), "Eigendom" (boek twee), "Contract" (boek drie), "Persoonlijkheidsrechten" (Boek vier), "Huwelijk en gezin" (boek vijf), "Opvolging" (boek zes), "Aansprakelijkheid wegens onrechtmatige daad" (boek zeven) en "Aanvullende bepalingen".
Met 1,260 artikelen is het Burgerlijk Wetboek de meest uitgebreide wetgeving in China, evenals de enige wetgeving die officieel een "code" wordt genoemd.
De goedkeuring van het burgerlijk wetboek door de NPC is ongetwijfeld een historische gebeurtenis. Als een verklaring van Chinese burgerrechten geeft het burgerlijk wetboek de grens aan tussen overheid en markten en die tussen de publieke macht en particuliere rechten, die een sterke juridische basis zullen leggen voor sociale stabiliteit en economische welvaart.
Bovendien geeft het invoeren van het burgerlijk wetboek, bestempeld als "de basiswet van een markteconomie", blijk van de vastberadenheid van de Chinese leiders om de hervorming te verdiepen en de deur naar de buitenwereld wijder open te zetten.
In een bredere context vervult de geboorte van het langverwachte burgerlijk wetboek de dromen van generaties Chinezen sinds de tweede helft van de 19e eeuw. In dit opzicht vertegenwoordigt de toetreding van China tot een tijdperk met een burgerlijk wetboek de grote heropleving van de Chinese natie in de 21e eeuw.
Omslagfoto door Finley (https://pixabay.com/zh/users/finley-1256224/) op Pixabay
Medewerkers: Huo Zhengxin 霍 政 欣
