Tot op heden is de toepassing van de UNIDROIT Principles of International Commercial Contracts ((hierna "de UNIDROIT Principles") besproken in slechts vijf gepubliceerde arbitrale uitspraken van Chinese arbitrale instellingen, die allemaal zijn gedaan door China International Economic and Trade Arbitration Commission ( CIETAC). [1] De laatste zaak in 2019, die betrekking had op een contractgeschil tussen een Chinees bedrijf en een Indonesisch bedrijf, ging voor het eerst buiten discussie en werd de eerste en, tot op heden, de enige gerapporteerde zaak waarin de UNIDROIT-principes worden expliciet toegepast door een Chinese arbitrage-instelling.Opgemerkt moet worden dat, aangezien de meeste arbitrale uitspraken niet worden gemeld, er in werkelijkheid meer van dit soort gevallen zouden kunnen zijn.
I. Inleiding
De UNIDROIT-beginselen zijn een document van internationaal uniform contractenrecht dat in 1994 is opgesteld door het Internationaal Instituut voor de Eenmaking van het Privaatrecht (UNIDROIT) en is gewijzigd in respectievelijk 2004, 2010 en 2016. De UNIDROIT-principes zijn ontworpen om alle internationale contracten te besturen, "ongeacht de juridische traditie, de economische en politieke omgeving". [2]
CIETAC heeft de bovengenoemde arbitragezaak in 2019 opgenomen in haar laatste publicatie getiteld "Selectie van arbitragezaken waarbij The Belt and Road Countries" betrokken is. In deze zaak kozen de partijen de Singaporese wet als toepasselijk recht. Aangezien de Singaporese wet niet kon worden vastgesteld, ging het scheidsgerecht ervan uit dat de UNIDROIT-beginselen in overeenstemming waren met de Singaporese wet en daarom van toepassing waren, tenzij een partij het tegendeel kon bewijzen. Meer in het bijzonder paste het scheidsgerecht de artikelen 7.3.1, 7.3.5, 7.3.6, 7.4.1 ~ 7.4.4 en 7.4.7 van de UNIDROIT-beginselen toe om de geschillen te beslechten die voortkwamen uit contractbeëindiging en compenserende schadevergoeding.
II. Geval Brief
De verzoekers in deze zaak waren A (een Chinese Power Plant Engineering Company) en B (een Indonesische Power Plant Engineering Company), en verweerder was C (een Indonesische Engineering Company). Verzoekers en verweerder hebben een Subcontractor Agreement ondertekend en zijn overeengekomen dat het contract zou worden beheerst door het recht van Singapore (ongeacht de collisieregels). Het scheidsgerecht oordeelde dat de consensus van de partijen in de overeenkomst volledig moest worden gerespecteerd, zodat de zaak zou moeten worden beheerst door de wet van Singapore. De verzoekers hebben echter de specifieke inhoud van de Singaporese wet niet ingediend en hebben hun claim alleen ingediend volgens de Chinese wet. Hoewel de verweerder een schriftelijke getuigenverklaring van een juridische deskundige uit Singapore en enkele gerechtelijke precedenten uit Singapore heeft ingediend, was de inhoud van de Singaporese wet die door het bewijsmateriaal werd verstrekt, zeer beperkt en dekt de belangrijkste geschillen niet. Onder dergelijke omstandigheden stelden verzoekers de toepassing van de Chinese wet voor, maar verweerster maakte er uitdrukkelijk bezwaar tegen omdat de wet van Singapore in de overeenkomst als toepasselijk recht was gespecificeerd.
Gezien de bovenstaande situatie en volgens Paragraaf 49 (1) van CIETAC Arbitration Rules 2015, “zal het scheidsgerecht onafhankelijk en onpartijdig een eerlijke en redelijke arbitrale uitspraak doen op basis van de feiten van de zaak en de voorwaarden van het contract, in overeenstemming met met de wet en met verwijzing naar internationale praktijken ”, beval het scheidsgerecht de partijen aan om de geschillen te beslechten volgens internationale praktijken, dwz de relevante bepalingen van de UNIDROIT-beginselen. Het scheidsgerecht oordeelde dat de UNIDROIT-beginselen de algemene beginselen van het contractenrecht vertegenwoordigden en dat er geen reden was om aan te nemen dat de Singaporese wet daarmee in strijd was. Zowel verzoekers als verweerder hebben deze aanbeveling overgenomen. Daarom oordeelde het scheidsgerecht dat de aanvragers op grond van de UNIDROIT-beginselen het recht hadden om het contract te beëindigen op grond van artikel 7.3.1 en op passende wijze restitutie te eisen bij beëindiging van een contract op grond van artikel 7.3.6. Daarnaast heeft het scheidsgerecht ook het bedrag van de schadevergoeding naar eigen goeddunken ingevolge artikel 7.4.3 beoordeeld en de schadeclaims op grond van artikel 7.4.7 behandeld. “[W] hier is de schade gedeeltelijk te wijten aan een handelen of nalaten. van de benadeelde partij ”.
III. Opmerkingen
In vergelijking met geschillen is het grootste voordeel van internationale commerciële arbitrage de autonomie van de partijen en de flexibiliteit van de arbitrageprocedure. In de afgelopen jaren wordt de arbitrage in China steeds internationaler. Internationale verdragen, internationale praktijken en buitenlandse wetten zijn veelvuldig toegepast in buitenlandse arbitragezaken in China. De bovengenoemde zaak is niet alleen de eerste keer dat het Chinese scheidsgerecht de UNIDROIT Principles expliciet toepast, maar ook de eerste keer dat het scheidsgerecht het initiatief neemt om de UNIDROIT Principles toe te passen wanneer dit niet in de overeenkomst staat. Dit toont volledig aan dat de Chinese arbitrage-instellingen veel belang hechten aan internationale handelspraktijken. Zoals artikel 18 van de verschillende adviezen van het Hooggerechtshof over het verlenen van gerechtelijke diensten en waarborgen voor de aanleg van de 'gordel en weg' door volksrechtbanken (关于 人民法院 进一步 为 “一带 一路” 建设 提供 司法 服务 和 保障 的 意见) stelt, "[t] ake het initiatief om internationale verdragen toe te passen die effectief zijn voor China, internationale praktijken en internationale handelsregels te respecteren, en regionale en wereldwijde commerciële juridische regels vast te stellen en te verbeteren", zullen de Chinese arbitrage-instellingen internationale uniformen blijven toepassen juridische documenten als het toepasselijke recht in de arbitragepraktijk in de toekomst, wat van groot belang zal zijn om de arbitrage in China verder te internationaliseren en de zakelijke omgeving van China te optimaliseren.
[1]1.瑞士公司与中国公司轧制钢板买卖合同纠纷案（0291-1/2004），参见：http://www.unilex.info/principles/case/1441；
2.法国公司与中国公司冷冻设备买卖合同纠纷案（02-09-2005），参见：http://www.unilex.info/principles/case/1355；
3. 中国 公司 与 韩国 公司 国际 货物 销售 纠纷 案 （2007 ， 参见: http: //www.unilex.info/principles/case/1208 ；
4.香港买方与中国内地卖方模具买卖合同纠纷案（10-09-2009），载《中国国际商事仲裁年度报告2015》，中国仲裁法学研究会，第73页。参见：http://www.cietac.org/Uploads/201612/58678e45783ae.pdf；
5.中国公司与印度尼西亚公司承包合同争议仲裁案（2019），载中国国际经济贸易仲裁委员会主编：《涉“一带一路”国家仲裁案例选编》，法律出版社2019年版，第58-106页。
[2] Gesa Baron, vormen de UNIDROIT-principes van internationale commerciële contracten een nieuwe Lex Mercatoria? Arbitration International, nr. 2, op pagina 127, 1999.
Foto door Casey Horner (https://unsplash.com/@mischievous_penguins) op Unsplash
Medewerkers: Zilin Hao 郝 梓 林
