Het Hooggerechtshof van China rapporteert jaarlijks niet alleen zijn eigen werk aan het Nationale Volkscongres, maar ook het werk van lokale rechtbanken in het hele land.
Het rapportagesysteem van de rechtbanken aan het Volkscongres vereist dat elke rechtbank in China zijn werk van het voorgaande jaar elk jaar op hetzelfde niveau aan het Volkscongres rapporteert, en dat het rapport wordt gestemd door het Volkscongres. In het bijzonder brengt het Supreme People's Court (SPC) jaarlijks niet alleen verslag uit over zijn eigen werk aan het National People's Congress (NPC), maar ook over het werk van lokale rechtbanken in het hele land.
Als wetgevend orgaan van China wordt het Volkscongres ook beschouwd als het orgaan van de staatsmacht, dat de president van de rechtbank kan kiezen en op hetzelfde niveau toezicht kan houden op de rechtbank. Luisteren naar het rapport van de rechter is een hoofdaanpak van dit toezichtsysteem.
Dit betekent dat de Chinese rechtbanken en de wetgevende instantie niet onafhankelijk van elkaar zijn. Professor Hou Xinyi (侯 欣 一) beschreef de vorming van dit mechanisme in een artikel met de titel "De vorming en ontwikkeling van het rapportagesysteem van de rechtbank aan het Volkscongres: het jaarverslag van het Hooggerechtshof als voorbeeld" (法院 向 人民 代表大会 报告 工作制度 的 形成 及 发展 ： 以 最高人民法院 年度 报告 为例), gepubliceerd in "The Jurists" (法学 家), (nr. 5, 2020).
I. Eerste vorming
Niet lang na de oprichting van de Volksrepubliek China in 1949 was er een debat over hoe om te gaan met de relatie tussen de rechtbanken en het Volkscongres.
In juli 1950 riepen de SPC, de Supreme People's Procuratorate (SPP), het ministerie van Justitie en de Wetgevende Commissie gezamenlijk de eerste nationale conferentie over justitieel werk bijeen. Op de conferentie werd aanvankelijk voorgesteld dat de rechtbanken niet onafhankelijk zouden zijn, dwz dat het onafhankelijke rechtsstelsel met scheiding der machten en het onredelijke levenslange systeem van rechters niet verantwoording aflegde aan het volk; de volksrechtbanken vormden een integraal onderdeel van de volksmacht, de presidenten en rechters van de volksrechtbanken moesten worden benoemd en ontslagen door het Volkscongres of de Volksregeringscommissie, en zouden verantwoordelijk moeten zijn voor en verslag moeten uitbrengen aan de benoemings- en verwijderingsautoriteit. [1]
Het was de eerste keer dat het standpunt naar voren kwam dat de rechtbanken verslag moesten uitbrengen aan het Volkscongres, wat een diepgaande invloed had op het vormgeven van het huidige gerechtelijk systeem in China.
Later, toen in 1954 de eerste grondwet van de VRC werd afgekondigd, werd het mechanisme voor de rechtbanken om verslag uit te brengen aan het Volkscongres geformaliseerd. Artikel 80 van de grondwet bepaalde dat het SPC verantwoordelijk is voor en verantwoording moet afleggen aan het Nationale Volkscongres, en aan zijn vaste commissie wanneer het Nationale Volkscongres niet in zitting is. Lokale volksrechtbanken op alle niveaus zijn verantwoordelijk voor en verantwoording verschuldigd aan de Volkscongressen op hun respectieve niveaus.
De organieke wet van de volksrechtbanken, die in hetzelfde jaar van kracht werd, bevestigde ook het mechanisme dat in de grondwet was vastgelegd.
II. Wederopbouw na de Culturele Revolutie
Tijdens de Culturele Revolutie van de jaren zestig tot de jaren tachtig in China functioneerden noch de rechtbanken, noch het Volkscongres naar behoren, en werd de rol van de rechtbanken in de staatsmachten aanzienlijk verminderd.
Na de Culturele Revolutie begon China met de wederopbouw van het staatsmachtssysteem. De grondwet die in 1982 werd afgekondigd, bevestigde opnieuw dat het Hof op hetzelfde niveau verantwoording moest afleggen aan het Volkscongres, maar maakte geen melding van het rapport van de rechtbanken aan het Volkscongres.
De organieke wet van de volksrechtbanken die in 1983 werd afgekondigd, stelde verder dat de rechtbanken verantwoordelijk zijn voor en op hetzelfde niveau verslag uitbrengen aan het Volkscongres. De wet is opgesteld door de SPC. De voorgestelde opname van het rapportagesysteem in de wet was waarschijnlijk bedoeld om de rechtbanken meer aandacht te geven van de volksvertegenwoordigers voor hun werk en om hun politieke status, die tijdens de Culturele Revolutie was verzwakt, te verbeteren.
Aangezien het rechtssysteem de eis had om zijn jaarlijkse werk aan het Volkscongres te rapporteren, was de NPC natuurlijk bereid om een dergelijke praktijk te aanvaarden. Zo keurde de NPC in april 1989 de “Reglement van orde van de Nationale Volksvergadering”(全国 人民 代表 大会 议事 规则). De regels bepaalden formeel dat de Staatsraad, de SPC en de SPP moesten rapporteren aan de NPC, en dat de NPC kon stemmen en besluiten kon nemen over de rapporten.
III. Specificatie van de systemen
Hoewel de stemresultaten van het Volkscongres over de rechtbanken de rechtbanken niet rechtstreeks raken, kan het aantal stemmen en de rangorde leiden tot concurrentie tussen de gestemde organen, namelijk de Staatsraad, het SPC en het SPP.
Geleidelijk aan begon de SPC te geloven dat het stemresultaat het sociale imago van de rechtbanken zou beïnvloeden, en begon ze steeds meer aandacht te besteden aan de houding van het Volkscongres ten opzichte van zijn rapport.
In 1986 waren er voor het eerst, hoewel zeer weinig, negatieve stemmen en onthoudingen toen de NPC stemde over het jaarlijkse werkverslag van de SPC.
In 1990 begon de NPC elektronische stemmachines te gebruiken, wat resulteerde in een toenemend aantal negatieve stemmen en onthoudingen van het verslag van de SPC. Volgens statistieken was het goedkeuringspercentage voor het jaarlijkse werkverslag van het SPC tussen 1999 en 2008 in wezen lager dan 80%, en in sommige jaren zelfs nauwelijks 70%. Daarentegen lag het goedkeuringspercentage voor het werkverslag van de regering in dezelfde periode constant boven de 97%, waardoor de leiders van het SPC onder druk kwamen te staan.
Bovendien werd het werkrapport van de Shenyang Intermediate Court in 2001 niet goedgekeurd door het plaatselijke Volkscongres, wat alle rechtbanken in China enorm had geschokt.
Daarom heeft de SPC zich zorgvuldiger voorbereid op de presentatie van het jaarlijkse werkverslag aan de NPC.
Na het laagste record van goedkeuringspercentages in 1997, bracht de SPC in december 1998 "verschillende adviezen uit over de volksrechtbanken die toezicht accepteren van de NPC en zijn Permanent Comité" (关于 人民法院 接受 人民 代表 大会 及其 常务委员会 监督 的 若干 意见), met nadruk op een betere communicatie tussen de rechtbanken en het Volkscongres. Er werd bijvoorbeeld een verbindingsbureau opgericht om de dagelijkse communicatie met de volksvertegenwoordigers te versterken, de volksvertegenwoordigers werden ingehuurd om als toezichthouders van de rechtbank te dienen, de president van de rechtbank bezocht de volksvertegenwoordigers vóór de bijeenkomst van het Volkscongres en de uitvoering van de rechtbank. werd gepubliceerd in gerechtelijke tijdschriften en kranten.
Bovendien blijft de SPC zijn rapporten aan de NPC optimaliseren en ze beter leesbaar maken, bijvoorbeeld om de inhoud te ordenen op een manier die aansluit op de behoeften van de volksvertegenwoordigers, om de tekst begrijpelijker te maken en om afbeeldingen te gebruiken. en pictogrammen zoveel mogelijk.
Momenteel is ook het rapportageproces verfijnder geworden. Aanvankelijk bestond dit rapportageproces uit de volgende stappen: de SPC schrijft het rapport, presenteert het aan de NPC en krijgt een stem van de NPC.
Nu is het systeem geëvolueerd naar een reeks stappen: de SPC vraagt advies aan de volksvertegenwoordigers, stelt een conceptrapport op, legt dit voor aan de NPC voor voorafgaande goedkeuring, maakt een formeel rapport aan de NPC, ontvangt beraadslagingen van de NPC-vertegenwoordigers , maakt passende herzieningen, krijgt een stemming op het congres en houdt een speciale sessie om de aanbevelingen van de volksvertegenwoordigers uit te voeren, enz.
IV. Opmerkingen
Het is opmerkelijk dat volgens de Chinese grondwet van 1982 de rechtbanken onafhankelijk de rechterlijke macht uitoefenen, zonder tussenkomst van de administratieve organen. Dit geeft aan dat de rechtbanken onafhankelijk zijn van de regering.
Het Volkscongres benoemt echter presidenten van de rechtbanken op hetzelfde niveau en ontvangt rapporten van hen, wat erop wijst dat de rechtbank nog steeds niet onafhankelijk is van het wetgevende orgaan (of het orgaan van de staatsmacht). Dit is een van de kenmerken van het constitutionele systeem van China. De theorie erachter is dat "de volksrechtbanken verantwoording moeten afleggen aan het volk, dwz aan de gekozen volksvertegenwoordigers". Als u dit begrijpt, kunt u redelijke voorspellingen doen over hoe de rechtbanken zich zullen gedragen.
[1] 法制 委员会 主任 陈绍禹 在 1950 年 7 月 第一 届 全国 司法 工作 会议 上 关于 目前 司法 工作 的 几个 问题》 的 报告
Medewerkers: Guodong Du
