Wanneer het bewijsmateriaal in de toekomst kan worden vernietigd of moeilijk te verzamelen is, kan de rechtbank het bewijs ambtshalve of op verzoek van de partijen onderzoeken, verzamelen en bewaren. Dit is het Bewijs Bewaar Systeem. Het verschilt van, en overlapt tegelijkertijd met het bewijsonderzoeks- en verzamelsysteem en het bevel tot bewijsoverlegging. Het bewaren van bewijsmateriaal vangt de andere partij meestal onvoorbereid op, en is daarom over het algemeen gunstig voor de aanvrager. Er zijn echter enkele problemen bij de praktische werking ervan, dus de rechtbank zal meestal voorzichtig zijn om het goed te keuren.
I. Wat is het bewaren van bewijsmateriaal?
Het bewaren van bewijsmateriaal is een maatregel die door de rechtbank wordt genomen om het bewijsmateriaal te onderzoeken, te verzamelen en te bewaren wanneer het in de toekomst kan worden vernietigd of moeilijk te verzamelen is. De specifieke maatregelen omvatten onder meer het maken van foto's van, het dupliceren en vasthouden van het bewijsmateriaal. In de praktijk wordt het bewaren van bewijsmateriaal gebruikt wanneer het bewijsmateriaal wordt gecontroleerd door de andere partij en er op elk moment mee kan worden geknoeid of het kan worden vernietigd. De partijen kunnen bij de rechtbank een verzoek indienen om het volgende bewijsmateriaal te bewaren:
1. Bewijs onder de controle van de andere partij en kan op elk moment worden vernietigd, zoals de vermeende inbreukmakende producten, programma's, tekeningen en technische gegevens die onderhevig zijn aan vermeende inbreuk, opgeslagen in computers en gegevensopslageenheden;
2. Bewijs dat niet kan worden verplaatst of moeilijk te bewaren is, zoals grote mechanische apparatuur, gebouwen, voertuigen en bederfelijke goederen;
3. Bewijs met betrekking tot staatsgeheimen, persoonlijke privacy en zakengeheimen, enz.
In de gevallen van intellectuele eigendom speelt het systeem voor het bewaren van bewijsmateriaal de belangrijkste rol. In dergelijke gevallen zijn het bewijs van inbreuk en de winst die door inbreuk wordt verkregen over het algemeen in handen van inbreukmakers. Het is moeilijk voor de rechthebbende om toegang te krijgen tot dergelijk bewijs, laat staan om het te bewaren. Daarom is de kans om te winnen vaak afhankelijk van het bewaren van bewijsmateriaal.
Het Chinese notariskantoor biedt ook een dienst aan die "notarisatie van het bewaren van bewijsmateriaal" (证据 保全 公证) wordt genoemd, maar deze dienst legt alleen het proces van het verzamelen van bewijsmateriaal vast om te bevestigen dat er niet met het bewijs is geknoeid. Daarom, hoewel met een vergelijkbare naam, is het totaal verschillend van de "bewijsbehoud" door de rechtbank.
II. Vergelijking tussen gerelateerde bewijsmechanismen
ik. Bewijsbehoud versus bewijsonderzoek en verzameling door rechtbanken
Beide mechanismen kunnen de partijen helpen bewijs te verzamelen dat op zichzelf moeilijk te doen is. Bewijsbewaring is echter vooral gericht op het bewaren van bewijsmateriaal dat om subjectieve en objectieve redenen kan worden vernietigd. Door zijn eigen materiaal kan het bewijsmateriaal bijvoorbeeld vergaan of verslechteren, of kan de respondent het bewijs opzettelijk beschadigen, enz. Daarentegen zijn bewijsonderzoek en -verzameling door rechtbanken meer gericht op het helpen van de partijen bij het verkrijgen van bewijs, dat, hoewel niet waarschijnlijk, vernietigd worden, is voor hen om objectieve redenen moeilijk om dit zelf te doen. Het bewijsmateriaal wordt bijvoorbeeld gecontroleerd door een derde partij (vooral de overheidsdienst), zoals het aangifteformulier voor uitvoer of de registratiedossiers voor land en huisvesting.
Lees het vorige bericht hiervan voor meer informatie over bewijsonderzoek en verzameling door Chinese rechtbanken -Series.
ii. Bewaring van bewijs versus bevel tot presentatie van bewijs
Voor het bewijs dat onder de controle van de andere partij staat, speelt het bewaren van bewijs ook een rol van ontdekking, op een manier die vergelijkbaar is met de volgorde van de bewijspresentatie. Desalniettemin is het bewaren van bewijsmateriaal meer een verrassingsaanval: als het eenmaal door de rechtbank is uitgevoerd, heeft de andere partij geen middelen om het bewijsmateriaal te verbergen, te manipuleren of te vernietigen. De volgorde waarin het bewijs wordt aangeboden, hangt daarentegen af van de vrijwilligheid van de andere partij. Als de andere partij weigert het bewijs te overleggen, onvolledig of zelfs vals bewijs levert, gaat de rechtbank niet direct uit van het bestaan van het bewijs en de door de verzoeker geclaimde feiten. Over het algemeen is het bewaren van bewijsmateriaal effectiever. Daarom raden we onze klanten aan om, als het gaat om sleutelbewijzen, zo veel mogelijk bewijsbehoud aan te vragen. Als de rechtbank het verzoek afwijst, kunnen de cliënten verder overwegen om het bevel tot overlegging van bewijsmateriaal aan te vragen.
III. Toepassing en onderzoek van het bewaren van bewijsmateriaal
In termen van het starten van een procedure wordt, net als bij het onderzoek naar en het verzamelen van bewijsmateriaal door rechtbanken, het bewaren van bewijsmateriaal voornamelijk geïnitieerd op verzoek, en soms door de rechtbank ambtshalve onder bijzondere omstandigheden. De partijen dienen, vóór het verstrijken van de termijn voor het overleggen van bewijsmateriaal, schriftelijk bij de rechtbank om bewaarneming van bewijsmateriaal te verzoeken, onder vermelding van onder meer de bijzonderheden van het te bewaren bewijsmateriaal, de redenen voor het verzoek en de maatregelen tot bewaring. genomen worden.
In noodsituaties waarbij het bewijsmateriaal kan worden vernietigd als de bewaringsmaatregelen niet onmiddellijk worden genomen, kunnen de partijen verzoeken om het bewijsmateriaal te bewaren voordat de zaak wordt ingediend. Partijen dienen in dat geval, naast voornoemde zaken, hun belang te bewijzen met de conserveringsobjecten en de noodzaak van de onmiddellijke conserveringsmaatregelen aan te geven. Zodra de rechtbank daarvoor bewaringsmaatregelen heeft genomen, dienen de partijen binnen een maand een rechtszaak aan te spannen, anders worden de bewaringsmaatregelen opgeheven.
Bij het onderzoek van de toepassing van het bewaren van bewijsmateriaal beoordeelt de rechtbank vooral de kwalificatie van de verzoeker, de mogelijkheid dat het bewijsmateriaal wordt vernietigd of moeilijk te verzamelen is in de toekomst, de relevantie tussen het te bewaren bewijsmateriaal en de te bewijzen feiten. Als de bewaringsmaatregelen de houder van het bewijsmateriaal schade kunnen toebrengen, zal de rechtbank van de verzoeker een bepaalde garantie eisen.
In de praktijk moet de aanvrager van het bewaren van bewijsmateriaal de rechtbank gedetailleerde aanwijzingen geven over het bewijs dat moet worden bewaard, zoals de inhoud en locatie, hoe de plaats te betreden, en van tevoren met de rechtbank communiceren over hoe de bewaringsmaatregelen moeten worden geïmplementeerd. . Aangezien de instandhoudingsmaatregelen veel middelen van de rechtbank zullen vergen en een zekere mate van vijandigheid en gevaar kunnen veroorzaken, beoordeelt de rechtbank de aanvraag in het algemeen met voorzichtigheid.
IV. De methode en het effect van het bewaren van bewijsmateriaal
Als het verzoek tot bewaring van bewijsmateriaal wordt goedgekeurd, kiest de rechtbank de bewaringsmaatregelen die de belangen van de houder van bewijsmateriaal het minst raken. Veelvoorkomende maatregelen voor bewaring zijn onder meer fotograferen, video-opnamen, bemonstering, sekwestratie en inbeslagname. Wanneer het mogelijk is om bewijsmateriaal te bewaren door te fotograferen, zullen maatregelen zoals sekwestratie en inbeslagneming waarschijnlijk niet worden genomen; voor het bewijs dat door dergelijke strenge maatregelen wordt bewaard, moet daarvoor tijdig een inspectie worden uitgevoerd.
Als de partijen niet meewerken aan of zelfs de bewaring van bewijs door de rechtbank belemmeren, kunnen ze een boete krijgen of worden vastgehouden. Als de rechtbank al beschikt over het prima facie bewijsmateriaal tijdens het proces van bewaring van bewijs, en de partijen verhinderen verdere bewaring van bewijs, kan dit worden beschouwd als een belemmering voor de presentatie van bewijsmateriaal. De rechtbank mag ervan uitgaan dat de vordering van de verzoeker is gebaseerd op de reeds bekende feiten [1].
Het bewaarde bewijs heeft hetzelfde effect als het bewijs dat door de rechtbank in gerechtelijke procedures is onderzocht en verzameld. Het bewaarde bewijs zal worden beschouwd als bewijs dat door de verzoeker is verstrekt en zal worden onderworpen aan de procedure voor bewijsonderzoek; het bewijsmateriaal dat ambtshalve door de rechtbank wordt bewaard, wordt voorgelegd aan de rechtbank en de meningen van de partijen worden gehoord.
[1] (2016) 粤 民 终 870 号 民事 判决书
Foto door Henry & Co. (https://unsplash.com/@hngstrm) op Unsplash
Medewerkers: Chenyang Zhang 张 辰 扬 , Yue Wu 武 悦
