Klik hier voor meer informatie over Case-systeem in Chna.
Voor Chinese rechters is het ontdekken van soortgelijke gevallen een onbekende en uitdagende taak.
De Guiding Case-systeem(指导 性 案例 制度) en de Gelijkaardige Case Retrieving System(类 案 检索 制度) die respectievelijk in 2010 en 2020 zijn opgericht, moesten deze taak het hoofd bieden.
In 2010 heeft het Chinese Hooggerechtshof (SPC) het Guiding Case System ingesteld, dat rechters verplicht om oordelen te vellen met verwijzing naar de belangrijkste punten van de relevante Guiding Cases in termen van basisfeiten en juridische toepassing.
In 2020 heeft de SPC het Similar Case Retrieving System opgezet, waarbij de rechters de gelijkaardige zaken die "gelijkenis vertonen in termen van feiten, kwesties en de toepassing van de wet" met de hangende zaak moeten terughalen, en moeten beslissen of ze al dan niet een oordeel vellen. door te verwijzen naar een soortgelijk geval.
Omdat het Chinese rechtssysteem grotendeels bestaat uit wettelijk recht en de jurisprudentiecultuur ontbreekt, hebben Chinese rechters weinig ervaring met analogiemethode. Daarom hebben rechtbanken op alle niveaus (inclusief de SPC) de afgelopen tien jaar systematische methoden onderzocht om soortgelijke gevallen te ontdekken.
Tot nu toe is er echter nog geen duidelijk antwoord. En het Similar Case Retrieving System in 2020 roept nog meer urgente behoeften op aan een effectieve methode.
Een artikel dat in 2013 door Justice Yu Tongzhi (于 同志) van het SPC werd gepubliceerd, ging in op zijn idee om te besluiten dat "basisfeiten vergelijkbaar zijn", wat ons kan helpen begrijpen hoe Chinese rechters over deze kwestie denken.
De belangrijkste opvattingen van het artikel worden als volgt samengevat.
Wanneer rechters een oordeel vellen onder verwijzing naar de begeleidende zaken, is de eerste stap het ontdekken van de leidende zaak die het meest lijkt op de lopende zaak van die leidende zaken die dezelfde wettelijke bepalingen toepassen. Dit vereist dat rechters de feiten in de hangende zaak en de begeleidende zaken vergelijken om hun gelijkenis vast te stellen.
Alleen wanneer de noodzakelijke feiten van de hangende zaak en de leidende zaak voldoen aan de volgende twee basisvoorwaarden, kunnen ze als vergelijkbaar worden beschouwd:
(1) Alle noodzakelijke feiten van de hangende zaak zijn consistent met de noodzakelijke feiten zoals bepaald door de leidende zaak; en
(2) De andere verschillen tussen de hangende zaak en de Guiding Case zijn niet voldoende om de bovengenoemde wettelijke evaluatie uit te sluiten of ongedaan te maken.
Deze voorwaarden verduidelijken hoe de overeenstemming van noodzakelijke feiten kan worden vastgesteld vanuit zowel positieve als negatieve aspecten.
Indien, na vergelijking, de noodzakelijke feiten tussen de hangende zaak en de leidende zaak aan de twee basisvoorwaarden voldeden, kunnen de feiten van de twee zaken als vergelijkbaar worden beschouwd. De rechters kunnen de regels toepassen die in de leidende zaak zijn verduidelijkt over hoe bepaalde wettelijke bepalingen in de hangende zaak moeten worden toegepast, vergelijkbaar met een dergelijke leidende zaak.
Het is duidelijk dat de kern van de zaak de "noodzakelijke feiten" zijn, zoals eerder vermeld, die verwijzen naar bepaalde feiten waarop rechters zich moeten baseren om conclusies te trekken over de belangrijkste punten of betwiste kwesties van de zaak volgens de wet. De hangende zaak zal vergelijkbaar zijn met de leidende zaak in termen van noodzakelijke feiten, maar ze hoeven niet vergelijkbaar te zijn in termen van alle feiten.
Vanuit praktisch oogpunt is het vaak moeilijk om de feiten van lopende zaken volledig te matchen met de noodzakelijke feiten van specifieke leidende zaken. Op dit moment moeten de rechters de reikwijdte van de noodzakelijke feiten naar eigen goeddunken verkleinen of uitbreiden om zoveel mogelijk vergelijkingspunten tussen de twee zaken te vinden.
Als de feiten van de hangende zaak vergelijkbaar zijn met twee of meer leidende zaken, moeten de rechters, naar eigen goeddunken, degene kiezen die dezelfde feiten heeft of degene die de meeste gelijkenis vertoont met de hangende zaak als referentie.
Daarom hangt het sterk af van de eigen beslissing van een rechter om de vergelijkingspunten en de overeenkomsten tussen feiten van zaken te bepalen.
In deze situatie moeten de rechters uitvoerig rekening houden met de noodzakelijke feiten van de twee zaken en andere aspecten, zoals de juridische relatie die in de zaak tot uiting komt, het doel van de rechtszaak achter de zaak, de grondgedachte voor het oordeel, de sociale omgeving op dat moment. , de sociale effecten van het oordeel, de analyse van de feiten, de laatste academische resultaten en relevante wettelijke bepalingen.
Volgens het standpunt van rechter Yu Tongzhi moeten rechters de discretionaire bevoegdheid gebruiken bij het selecteren van een vergelijkbare zaak. Het Guiding Case System en het Similar Case Retrieving System zijn echter in veel opzichten ontworpen om de beoordelingsvrijheid van rechters bij het interpreteren van de wet te beperken. Dit wijst op een paradox van deze systemen, die de SPC mogelijk moet oplossen bij het verder verkennen van de systemen.
Foto door Ferdinand (https://unsplash.com/@ferdinand_feng) op Unsplash
Medewerkers: Guodong Du , Meng Yu 余 萌
