In het vorige bericht hebben we enkele van de optredens van China geïntroduceerd in "Zakendoen 2020"(" Rapport 2020 ") gepubliceerd door de Wereldbankgroep. Nu ga ik verder met de gegevens met betrekking tot het afdwingen van contracten in dit rapport.

De gegevens over “Enforcing Contracts” geven de kwaliteit weer van de beslechting van commerciële geschillen in verschillende landen, waaronder China op de vijfde plaats.

Ik zal verschillende landen en regio's als voorbeeld selecteren en hun prestaties vergelijken met die van China.

I. Selectie van monsters

Ik heb acht landen en regio's uitgekozen als voorbeelden, waaronder de VS, het VK, Frankrijk, Japan, Korea, Singapore, Hong Kong en Noorwegen. Onder hen zijn Nieuw-Zeeland, Singapore en Hongkong de algemene top drie van landen in Rapport 2020; Singapore, Korea en Noorwegen staan ​​in de top drie van de enige ranglijst van handhavingscontracten; het VK en de VS zijn vertegenwoordigers van het common law-systeem, terwijl Frankrijk en Japan die van het civil law-systeem zijn.

De algemene ranglijst van China en de bovenstaande acht landen / regio's in Rapport 2020 is als volgt: Nieuw-Zeeland (1), Singapore (2), Hongkong (3), Korea (5), de VS (6), het VK ( 8), Noorwegen (9), Japan (29), China (31), Frankrijk (32).

De enkele rangschikking van handhavingscontracten van deze landen / regio's in aflopende volgorde: Singapore (1), Korea (2), Noorwegen (3), China (5), Frankrijk (16), VS (17), Hong Kong (31) , VK (34), Japan (50).

Hieronder zal ik de prestaties van China en die van de acht andere landen / regio's vergelijken op de drie indicatoren van het afdwingen van contracten, namelijk: tijd, kosten en kwaliteit van de index van gerechtelijke processen.

II. Tijd

De tijdsindicator geeft de efficiëntie van geschillen weer en is daarom een ​​belangrijke beoordelingsfactor in de rangschikking van "Handhavingscontracten".

Van de bovengenoemde negen landen en regio's presteert Nieuw-Zeeland het beste met een totale tijd van 216 dagen, terwijl China de langste dagen heeft met 485 dagen.

Na analyse van de tijdskosten in elke fase van de rechtszaak, heb ik ontdekt dat China in de fasen van "Indiening en betekening" en "Proces en oordeel" bijna de top bereikt en zes andere landen overtreft, met uitzondering van Korea en Nieuw-Zeeland. Dit geeft aan dat China een zeer hoge procesefficiëntie heeft tijdens het proces.

In de fase van "Tenuitvoerlegging van vonnis" staat China echter onderaan met de kosten van 240 dagen, terwijl de andere landen / regio's slechts de helft of zelfs 1/6 van de tijd van China nodig hebben. China heeft zelfs grote inspanningen geleverd om het probleem van de "moeilijkheidsgraad van de handhaving" (执行 难) op te lossen, maar tot op de dag van vandaag is China nog onderweg (zie de CJO's vorige berichten).

III. Kosten

De kostenindicator is ook erg belangrijk om aan te tonen dat de partijen zich een proces kunnen veroorloven. De Wereldbankgroep gebruikt “kosten (% van claimwaarde)” als een indicator voor haar beoordeling. Elk item in de onderstaande tabel is een percentage.

China is een van de landen / regio's met de laagste kosten, lager dan andere, behalve Noorwegen en Korea. De proceskosten in het VK zijn aanzienlijk hoger dan in alle andere landen / regio's.

De advocaatkosten zijn de belangrijkste factor van de kostenkloof. Het VK heeft de hoogste advocaatkosten, terwijl China de laagste heeft.

IV. Index kwaliteit van gerechtelijke processen

De index voor kwaliteit van gerechtelijke processen heeft een totaalscore van 18 punten, met 17 hoofdvragen onderverdeeld in vier indicatoren. China heeft de hoogste score van 16.5 punten.

1. Rechtbankstructuur en procedure

Deze indicator bevat de volgende 5 hoofdvragen:

(1) Is er een rechtbank of afdeling van een rechtbank die zich uitsluitend bezighoudt met het behandelen van handelszaken?

(2) Rechtbank voor geringe vorderingen

een. Is er een rechtbank voor geringe vorderingen of een versnelde procedure voor geringe vorderingen?

b. Zo ja, is zelfvertegenwoordiging toegestaan?

(3) Is er een voorlopige bijlage beschikbaar?

(4) Worden nieuwe zaken willekeurig aan rechters toegewezen?

(5) Heeft de getuigenis van een vrouw in de rechtbank hetzelfde bewijskracht als die van een man?

China krijgt “ja” op alle vragen, terwijl het VK, Frankrijk, Japan, Hong Kong en Nieuw-Zeeland zaken niet willekeurig aan rechters toewijzen; en Korea, Japan, Nieuw-Zeeland en Noorwegen hebben geen commerciële afdelingen of gespecialiseerde rechtbanken.

2. Casemanagement

Deze indicator wordt beoordeeld aan de hand van 6 hoofdvragen:

(1) Tijdnormen

een. Zijn er wetten die algemene tijdsnormen vastleggen voor belangrijke gerechtelijke gebeurtenissen in een civiele zaak?

b. Zo ja, zijn de tijdnormen vastgesteld voor ten minste drie rechtszaken?

c. Worden deze tijdsnormen in meer dan 50% van de gevallen gerespecteerd?

(2) Uitstel

een. Regelt de wet het maximale aantal uitstel dat kan worden verleend?

b. Zijn uitstel beperkt tot onvoorziene en uitzonderlijke omstandigheden?

c. Als er regels voor uitstel bestaan, worden deze dan in meer dan 50% van de gevallen gerespecteerd?

(3) Kunnen twee van de volgende vier rapporten worden gegenereerd door de bevoegde rechtbank: (i) rapport over de tijd tot beschikking; (ii) rapport over het afhandelingspercentage; (iii) de leeftijd van het rapport van hangende zaken; en (iv) voortgangsrapportage per geval?

(4) Is een voorgerechtelijke conferentie een van de technieken voor casemanagement die voor de bevoegde rechtbank worden gebruikt?

(5) Bestaan ​​er elektronische instrumenten voor casemanagement binnen de bevoegde rechtbank die door rechters kunnen worden gebruikt?

(6) Bestaan ​​er binnen de bevoegde rechtbank elektronische instrumenten voor casemanagement die door advocaten kunnen worden gebruikt?

China krijgt alleen een "Nee" op vraag (2) (c), dwz "Als er regels voor opschortingen bestaan, worden deze dan in meer dan 50% van de gevallen gerespecteerd?" Hieruit blijkt dat de Chinese rechtbanken de regels voor de verdagingsprocedures niet effectief hebben gevolgd. Andere landen presteren op dit punt echter ook niet goed.

De landen / regio's die niet voldoen aan de normen van elke vraag in deze indicator zijn als volgt:

Vraag (1): Frankrijk, Japan (gedeeltelijk), Korea (gedeeltelijk), Hong Kong (gedeeltelijk), Noorwegen (gedeeltelijk);

Vraag (2): China (gedeeltelijk), Frankrijk, VK, Japan, Korea, Hongkong, Nieuw-Zeeland, Noorwegen;

Vraag (3): VS;

Vraag (4): Frankrijk;

Vraag (5): Japan, Hongkong, Nieuw-Zeeland;
Vraag (6): Japan, Hong Kong, Nieuw-Zeeland.

3. Automatisering van de rechtbank

Deze indicator is onderverdeeld in 4 hoofdvragen:

(1) Kan de oorspronkelijke klacht elektronisch worden ingediend via een speciaal platform bij de bevoegde rechtbank?

(2) Is het mogelijk om de betekening of kennisgeving van proces elektronisch uit te voeren voor vorderingen die bij de bevoegde rechtbank zijn ingediend?

(3) Kunnen de griffierechten elektronisch worden betaald binnen de bevoegde rechtbank?

(4) Publicatie van uitspraken

een. Worden vonnissen in handelszaken op alle niveaus voor het grote publiek beschikbaar gesteld door publicatie in officiële bladen, in kranten of op internet of op de website van de rechtbank?

b. Worden vonnissen in handelszaken op het niveau van hoger beroep en het hoogste gerechtshof ter beschikking gesteld van het grote publiek door publicatie in officiële bladen, in kranten of op internet of op de website van de rechtbank?

China krijgt "Nee" in twijfel (1), wat betekent dat het online indienen van klachten door Chinese rechtbanken nog niet is erkend door de Wereldbankgroep. China heeft opmerkelijke vooruitgang geboekt bij de bouw van gerechtsautomatisering en heeft de ontwikkelingsrichting van de wereld geleid, maar het lijkt erop dat er nog een weg te gaan is. Op dit moment verhogen Chinese rechtbanken hun investeringen in dit gebied en zijn ze in 2019 begonnen met cross-regio docketing van zaken (de partijen kunnen namelijk het verzoek indienen bij een rechtbank in de ene stad voor het indienen van zaken bij een andere rechtbank in een andere stad). Het is te verwachten dat Chinese rechtbanken volgend jaar beter zullen presteren op dit gebied.

De landen / regio's voldoen niet aan de normen van elke vraag in deze indicator, zijn de volgende:

Vraag (1): China, Frankrijk, Japan, Hongkong, Nieuw-Zeeland;

Vraag (2): VS, Japan, Hong Kong;

Vraag (3): Japan, Hongkong, Nieuw-Zeeland;

Vraag (4): VK, Frankrijk, Nieuw-Zeeland.

4. "Gediversifieerde geschillenbeslechting"

Deze indicator heeft 2 hoofdvragen:

(1) Arbitrage

een. Valt binnenlandse handelsarbitrage onder een geconsolideerde wet of een geconsolideerd hoofdstuk of sectie van het toepasselijke wetboek van burgerlijke rechtsvordering dat vrijwel al zijn aspecten omvat?

b. Zijn er commerciële geschillen - afgezien van de geschillen over openbare orde of openbare orde - die niet aan arbitrage kunnen worden onderworpen?

c. Worden geldige arbitrageclausules of overeenkomsten gewoonlijk afgedwongen door de rechtbanken?

(2) Bemiddeling / verzoening

een. Is vrijwillige bemiddeling of verzoening beschikbaar?

b. Worden bemiddeling, verzoening of beide beheerst door een geconsolideerde wet of een geconsolideerd hoofdstuk of deel van het toepasselijke wetboek van burgerlijke rechtsvordering dat nagenoeg al hun aspecten omvat (bijvoorbeeld definitie, doel en toepassingsgebied, aanwijzing van bemiddelaar / bemiddelaar, , principes die het proces beheersen, handhaving)?

c. Zijn er financiële prikkels voor partijen om te proberen bemiddeling of verzoening te proberen (dwz als bemiddeling of verzoening succesvol is, terugbetaling van gerechtskosten, inkomstenbelastingkredieten en dergelijke)?

China krijgt alleen een "Nee" op vraag (1) (b), dat wil zeggen: "Zijn er commerciële geschillen - afgezien van de geschillen over openbare orde of openbare orde - die niet aan arbitrage kunnen worden onderworpen?" Dit betekent dat de Wereldbankgroep van mening is dat arbitrage in China nog niet alle commerciële geschillen heeft gedekt.

In feite hebben de andere acht landen / regio's hetzelfde antwoord "Nee", zoals China, wat begrijpelijk is, aangezien de reikwijdte van arbitraire zaken afhankelijk is van de behoeften van elk land / regio.

De landen / regio's voldoen niet aan de normen van elke vraag in deze indicator, zijn de volgende:

Vraag (1) (b): China, de VS, het VK, Frankrijk, Japan, Korea, Hongkong, Nieuw-Zeeland, Noorwegen;

Vraag (2) (b): het VK, Nieuw-Zeeland;

Vraag (2) (c): de VS, het VK, Japan, Hong Kong, Nieuw-Zeeland, Noorwegen.

V. Conclusies

In vergelijking met de steekproeflanden / -regio's heeft China niet alleen een gunstige vergelijking gemaakt met zijn tegenhangers voor de meeste indicatoren, maar heeft het ook een vrij uitstekend resultaat op sommige gebieden, met name in de index "Kwaliteit van gerechtelijke processen". Uit deze vergelijking blijkt echter ook dat China op sommige aspecten nog meer moet doen, zoals het oplossen van "moeilijkheidsgraad van handhaving", het strikt beheren van de proefperiode en meer investeren in gerechtelijke automatisering.

Omslagfoto door Road Trip met Raj (https://unsplash.com/@roadtripwithraj) op Unsplash

Medewerkers: Guodong Du , Meng Yu 余 萌

Opslaan als PDF