Samenvatting: Het ontbreken van internationale verdragen en de toepassing van de facto wederkerigheid in Chinese rechtbanken, zijn juist de redenen die verklaren waarom het beperkte aantal uitspraken uit common law-landen in China wordt erkend en ten uitvoer gelegd. Daarom wordt voorgesteld dat China de wederkerigheidscriteria verbetert, meer begeleidingsnota's sluit en toetreedt tot multilaterale verdragen.
Tot dusver zijn Chinese uitspraken erkend of ten uitvoer gelegd door de rechtbanken van common law-landen zoals de Verenigde Staten, Singapore, het Verenigd Koninkrijk, Australië en Canada. Volgens de juridische praktijk van de erkenning en tenuitvoerlegging van buitenlandse burgerlijke en handelsvonnissen door Chinese rechtbanken van 1994 tot juni 2019, zijn, afgezien van echtscheidingsvonnissen, de vonnissen van common law-landen die door Chinese rechtbanken worden erkend, alleen die van Singapore en Verenigde Staten. Van de buitenlandse uitspraken die China weigert te erkennen en ten uitvoer te leggen, komen er zes (6) uit common law-landen, waarbij voornamelijk de Verenigd Koninkrijk, Australië, de Verenigde Staten en Maleisië. De belangrijkste reden voor dit fenomeen ligt in het ontbreken van bilaterale of multilaterale verdragen tussen China en common law-landen over wederzijdse erkenning en tenuitvoerlegging van burgerlijke en handelsvonnissen, evenals de facto wederkerigheid aangenomen in de gerechtelijke praktijk in China.
I. Moeilijkheden bij het sluiten van bilaterale verdragen
Als China bilaterale verdragen kan sluiten met common law-landen, kan het ook worden gebruikt als een manier van samenwerking, maar het sluiten van bilaterale verdragen is niet eenvoudig.
Ten eerste: hoewel bilaterale verdragen gemakkelijker te onderhandelen en te sluiten zijn dan multilaterale verdragen, is het proces van ondertekening en ratificatie van bilaterale verdragen tijdrovend en arbeidsintensief. Zo werd het Verdrag tussen de Volksrepubliek China en de Republiek Argentinië inzake rechtshulp in burgerlijke en handelszaken op 9 april 2001 ondertekend, maar het heeft 10 jaar geduurd voordat het uiteindelijk op 9 oktober 2011 in werking trad. toch bilaterale verdragen gesloten betreffende de erkenning en tenuitvoerlegging van burgerlijke en handelsvonnissen met common law-landen.
Ten tweede zijn er enkele verschillen tussen China en common law-landen wat betreft de voorwaarden voor erkenning en tenuitvoerlegging van buitenlandse burgerlijke en handelsvonnissen. Als we Australië als voorbeeld nemen, vergeleken met die in de bilaterale verdragen die China met andere landen heeft gesloten, zijn de voorwaarden voor erkenning en tenuitvoerlegging van vonnissen die vereist zijn door het common law-mechanisme van Australië gecompliceerder, vooral in termen van jurisdictie en beperkingen op geldvonnissen. [1 ] Sommige Australische wetenschappers hebben erop gewezen dat het niet duidelijk is of de bilaterale verdragen tussen China en Australië de wederzijdse erkenning en tenuitvoerlegging van vonnissen tussen de twee partijen kunnen vergemakkelijken. Vooral wanneer de belangen van schuldeisers in Australische uitspraken onbeduidend zijn, terwijl de schuldenaren van het vonnis in Australië grotere risico's lopen om aan tenuitvoerlegging te worden onderworpen, kunnen de Australische wetgevers ook aarzelen om dergelijke bilaterale overeenkomsten te sluiten. [2]
II. Onzekerheid in De facto Wederkerigheid
In de Chinese rechtspraktijk is het mogelijk dat als het buitenland precedenten heeft voor de erkenning en tenuitvoerlegging van Chinese uitspraken, in de toekomst hun uitspraken zullen worden erkend en ten uitvoer gelegd door Chinese rechtbanken op basis van de facto wederkerigheid. In feite heeft China de uitspraken van Singapore en de Verenigde Staten op basis van de facto wederkerigheid. In 2017, toen een partij echter bij de Nanchang Intermediate People's Court van de provincie Jiangxi om erkenning en tenuitvoerlegging van het vonnis van de Philadelphia Court in het First Judicial District van Pennsylvania vroeg, hoewel het verzoek ook gebaseerd was op het precedent van erkenning en tenuitvoerlegging van Chinese uitspraken van Amerikaanse rechtbanken, de Nanchang Intermediate People's Court weigerde de uitspraak van de rechtbank in Philadelphia te erkennen en af te dwingen op grond van het feit dat er geen verdragsrelaties of wederkerigheid bestaan tussen China en de Verenigde Staten.
In dit opzicht zijn sommige Australische wetenschappers van mening dat, hoewel het kan bewijzen dat buitenlandse rechtbanken Chinese uitspraken hebben erkend en ten uitvoer gelegd, dit niet betekent dat alle Chinese rechtbanken automatisch het bestaan van wederkerigheid met dat vreemde land zullen erkennen. Aangezien de wederkerigheidsvoorwaarden in China ook aan onzekerheid onderhevig zijn, kunnen we alleen andere manieren overwegen om de belangen van Australische schuldeisers te beschermen. [3]
III. Hoe de erkenning en tenuitvoerlegging van uitspraken tussen China en Common Law-landen te bevorderen
1. Voer bilaterale samenwerking uit door middel van het richtsnoer
Het verder bevorderen van bilaterale samenwerking op basis van wederzijdse erkenning en tenuitvoerlegging van burgerlijke en handelsvonnissen is een succesvol model tussen China en Singapore. Aangezien kwesties met betrekking tot de erkenning en tenuitvoerlegging van burgerlijke en handelsvonnissen niet onder de bilaterale overeenkomsten voor gerechtelijke bijstand tussen China en Singapore vallen, hebben Justice Zhou Qiang (周强), president van het Chinese Hooggerechtshof (SPC), en Justitie Sundaresh Menon, opperrechter van het Hooggerechtshof van Singapore, ondertekende het Memorandum of Guidance tussen het Hooggerechtshof van de Volksrepubliek China en het Hooggerechtshof van de Republiek Singapore inzake de erkenning en tenuitvoerlegging van geldvonnissen in handelszaken (hierna: verwezen naar Als MOG), die de reikwijdte en de voorwaarden van wederzijdse erkenning en tenuitvoerlegging van vonnissen tussen de twee landen verder verduidelijkten, waardoor duidelijkere richtlijnen werden gegeven voor de toekomstige gerechtelijke praktijk. Volgens artikel 2 van de MOG is de MOG, hoewel deze niet juridisch bindend is, ongetwijfeld nog steeds van groot belang voor het versterken van de justitiële samenwerking en het begeleiden van de gerechtelijke praktijk tussen de twee landen in termen van wederzijdse erkenning en tenuitvoerlegging van vonnissen.
2. Verbeter de toepassing van wederkerigheid
In de afgelopen jaren zijn de buitenlandse uitspraken erkend door Chinese rechtbanken op basis van de facto wederkerigheid vertoont ook een stijgende trend. Gezien de erkenning en tenuitvoerlegging van Chinese uitspraken door common law-landen, is het mogelijk dat de uitspraken van Australië, Canada, het Verenigd Koninkrijk en sommige staatsrechtbanken in de Verenigde Staten in de toekomst door Chinese rechtbanken zullen worden erkend en ten uitvoer gelegd op basis van de facto wederkerigheid.
Bovendien is het opmerkelijk dat, hoewel het Hooggerechtshof van Victoria, Australië, weigerde een vonnis van Ningbo Intermediate People's Court van de provincie Zhejiang, China op 30 april 2019 te erkennen en ten uitvoer te leggen, de gronden daarvoor voornamelijk liggen in het misbruik van proces in het oorspronkelijke oordeel. [4]
Gebaseerd op het criterium van de facto wederkerigheid in de juridische praktijk in China, de eisen de facto wederkerigheid tussen Australië en China is bereikt. Als we het echter bekijken vanuit het criterium van vermoedelijke wederkerigheid, kan de weigering om het Chinese vonnis in 2019 te erkennen en ten uitvoer te leggen de basis vormen voor het ontbreken van wederkerigheid. Maar aangezien er geen duidelijke norm voor vermoedelijke wederkerigheid is in de Chinese wetgeving en juridische praktijk, heeft deze zaak niet noodzakelijkerwijs gevolgen voor de vaststelling van de facto wederkerigheid tussen China en Australië.
Gezien de erkenning en tenuitvoerlegging van Chinese uitspraken door common law-landen, is wederkerigheid echter geen factor die in overweging moet worden genomen. Ze richten zich meer op het onderzoeken van kwesties als internationale jurisdictie, een eerlijk proces, schending van natuurlijke gerechtigheid en of het buitenlandse oordeel een geldvonnis is. Gezien het feit dat common law-landen geen wederkerigheid vereisen voor de erkenning en tenuitvoerlegging van Chinese vonnissen, moeten Chinese rechtbanken ook de wederkerigheidscriteria op passende wijze versoepelen als het gaat om de erkenning en tenuitvoerlegging van vonnissen uit common law-landen, vooral wanneer het land van herkomst geen precedent heeft. voor het erkennen en afdwingen van buitenlandse uitspraken, en beschouwt de consensus van toekomstige samenwerking en uitwisseling tussen de twee landen als een van de wederkerigheidscriteria.
In overeenstemming met artikel 6 van de verschillende adviezen van de Supreme People's Court over de verlening van gerechtelijke diensten en garanties door de People's Court voor de bouw van BRI (最高人民法院 关于 人民法院 为 一带 一路 建设 提供 司法 服务 和 保障 的 若干 意见) in 2015 (hierna "BRI Construction Opinions" genoemd) [5], kan de Chinese rechtbank de partijen en hun agenten verzoeken om de voorwaarden van het land van de andere partij inzake de erkenning en tenuitvoerlegging van buitenlandse beslissingen te verstrekken, met het oog op te overwegen of Chinese uitspraken in de toekomst kunnen worden erkend en ten uitvoer gelegd door het land van de andere partij als aan de overeenkomstige voorwaarden is voldaan, wat zal dienen als de gerechtelijke consensus over samenwerking en uitwisseling, en dus zal eerst wederkerigheid worden verleend door China.
Verder kan de MOG tussen China en Singapore ook dienen als een goed startpunt voor het aangaan van een wederkerige relatie langs diplomatieke weg. Volgens artikel 6 van de MOG kunnen Chinese rechtbanken Singaporese uitspraken op basis van wederkerigheid erkennen en ten uitvoer leggen. [6] Een dergelijke bepaling kan ook worden beschouwd als een verdere verdieping en verbetering van de toepassing van het wederkerigheidsbeginsel op basis van de bouwadviezen van BRI, en kan ook worden gebruikt om de benaderingen bij het tot stand brengen van een wederkerige relatie te verbreden. [7] Gezien het feit dat enkele common law-landen de uitspraken van China hebben erkend en ten uitvoer gelegd, kan China, op basis van de facto wederkerigheid, de wederkerige relatie met de relevante common law-landen actief bevorderen en verduidelijken door middel van van memorandum of gerechtelijke consensus, de zekerheid van de toepassing van wederkerigheid verbeteren en de wederzijdse erkenning en handhaving van burgerlijke en handelsvonnissen tussen China en common law-landen verder bevorderen.
3. Bevorder multilaterale verdragen
Het Haags forumkeuzeverdrag van 2005, als het belangrijkste verdrag over de rechterlijke bevoegdheid en de erkenning en tenuitvoerlegging van burgerlijke en handelsvonnissen van de internationale gemeenschap in de 21e eeuw, is in wezen een verdrag over de erkenning en tenuitvoerlegging van vonnissen op basis van de keuze van gerechtelijke overeenkomst. [8] De belangrijkste clausule van het verdrag heeft betrekking op de erkenning en tenuitvoerlegging van beslissingen. De verdragsluitende staten moeten de verplichting op zich nemen om de vonnissen van de geselecteerde rechtbank te erkennen en ten uitvoer te leggen, waardoor een duidelijke en uniforme rechtsgrondslag wordt geboden voor de erkenning en tenuitvoerlegging van Chinese vonnissen [9]. China heeft het verdrag in december 2017 ondertekend, maar heeft het nog niet geratificeerd. Wat de common law-landen betreft, is het verdrag in werking getreden voor Singapore en het Verenigd Koninkrijk, terwijl de Verenigde Staten het verdrag hebben ondertekend. Als China het Haags forumkeuzeverdrag ratificeert, zal er in de toekomst een multilaterale regel zijn voor de erkenning en tenuitvoerlegging van vonnissen tussen China en enkele common law-landen, en in de tussentijd kan de onzekerheid van het wederkerigheidsbeginsel worden vermeden.
Op de diplomatieke conferentie van 2 juli 2019 heeft de Haagse Conferentie voor Internationaal Privaatrecht het Verdrag inzake de erkenning en tenuitvoerlegging van buitenlandse vonnissen in burgerlijke en handelszaken (hierna het arrestverdrag genoemd) aangenomen. Zodra het arrestverdrag in werking treedt en in de toekomst ten uitvoer wordt gelegd, zal het een verstrekkende impact hebben op het vrije verkeer van burgerlijke en handelsvonnissen over de hele wereld, en zal het ook meer kansen en uitdagingen met zich meebrengen voor het erkennings- en handhavingsmechanisme van uitspraken in China. Gezien het brede scala aan vonnissen dat kan worden erkend en ten uitvoer gelegd en de beperkte mogelijkheden voor verdachten om bezwaar te maken tegen de erkenning en tenuitvoerlegging, biedt het Arrestieverdrag volgens het Arrestverdrag ongetwijfeld meer mogelijkheden voor wederzijdse erkenning en tenuitvoerlegging van vonnissen tussen China. en common law-landen.
Referenties:
[1] Zie Richard Garnett, "Toenemende samenwerking tussen Australië en China bij de erkenning en tenuitvoerlegging van rechterlijke beslissingen", (2018) 19 Melbourne Journal of International Law, p. 5.
[2] Zie Richard Garnett, "Toenemende samenwerking tussen Australië en China bij de erkenning en tenuitvoerlegging van rechterlijke beslissingen", (2018) 19 Melbourne Journal of International Law, blz. 5-6.
[3] Zie Richard Garnett, "Toenemende samenwerking tussen Australië en China bij de erkenning en tenuitvoerlegging van rechterlijke beslissingen", (2018) 19 Melbourne Journal of International Law, p. 8.
[4] Xu v Wang, [2019] VSC 269, par. 183.
[5] 《最高人民法院 关于 人民法院 为 的 一路 意见》 第 6 ： ： 沿线 一些 国家 尚未 我国 缔结 ， 协助 协定 的 下 我国 国际 司法 合作 合作意向 、 对方 国家 承诺 将 ， 我国 司法 等 情况 ， 考虑 由 法院 先行 给予 对方 国家 司法 ， 协助 促成 形成 互惠 ， ，。 〔2015〕 〔9〕 〔 。
[6] 《中华人民共和国 最高人民法院 和 新加坡 共和国 最高法院 关于 与 执行 商 事 金钱 判决 的 指导 备忘录》 第 6 ： ： “目前 两国 尚无 有关 一方 判决 可 在 另一方 法院 承认 执行 的 的 条约。 在 此 情况 下 ， 的 中华人民共和国 民事诉讼》 的 ， ， ， 法院 可以 在 互惠 ， ， ， 申请人 的 申请 ： 承认 与 执行 的 的 判决。 ”
[7] 参见 沈 红雨 ： 《外国 民 商 判决 承认 和 执行 若干 问题 研究》, 载 《适用》 2018 年 第 5 期 第 15 页
[8] 参见 肖永平 ： 朱磊 主编 ： 《批准 <选择 法院 协议 公约> 之 考量》, 法律 出版社 2017 年 版, 第 132 页。
[9] 参见 肖永平 ： 《批准 <选择 法院 协议 公约> 的 利弊 分析 及 我国 的 对策》, 载 《武 国际法 评论》 2017 年 第 5 期, 第 2 页。
Medewerkers: Yahan Wang 王雅 菡
