De wet op het grondbeheer werd in 1986 afgekondigd en respectievelijk in 1988, 1998, 2004 en 2019 gewijzigd. De laatste herziening is op 1 januari 2020 in werking getreden.
Er zijn in totaal 87 artikelen.
De belangrijkste punten zijn:
1.Er is geen land in particulier bezit in China. Het land in China is ofwel eigendom van de staat (het land in staatseigendom) of van plattelandsgemeenschappen (land in collectief bezit). (Artikel 2)
2. voor de staatsgrond kunt u het landgebruiksrecht van de staatsgrond in een bepaald stuk verkrijgen; voor de grond in collectief bezit: als u een lid bent van de plattelandsgemeenschap die recht heeft op grondbezit, kan uw gezin het recht krijgen op het aannemen en beheren van grond.
3. Tot op zekere hoogte stellen het grondgebruiksrecht van de staatsgrond en het recht op landaanbesteding en -beheer u in staat om het land te gebruiken zoals de grondeigenaar. Dergelijke rechten zijn echter aan beperkingen onderhevig en u kunt zich niet als een echte landeigenaar gedragen. Uw rechten zijn bijvoorbeeld slechts voor een beperkte periode geldig.
4 De overheid stelt een ruimtelijke ordening op om per stuk grond een ander gebruiksdoel te bepalen waaraan u voor de landinrichting moet voldoen. (Artikelen 15 en 16)
5. Koopbaar land is strikt beschermd. Zo houdt de Chinese overheid streng toezicht op de bezetting van bouwland en verbiedt zij de vermindering van de hoeveelheid of de vernederende kwaliteit van het bouwland. Daarom moeten de kwantiteit en kwaliteit van bouwland in het hele land en in de respectieve jurisdicties van lokale overheden op alle niveaus ongewijzigd blijven. Als het bouwland moet worden bezet, moet de lokale overheid het bouwland elders ontwikkelen met een gelijkwaardige hoeveelheid en kwaliteit. (Artikelen 30, 31 en 32)
6. Tenzij anders goedgekeurd door de centrale regering (dwz de Raad van State), mag niemand de permanente basislandbouwgrond bezetten. (Artikelen 33 en 44)
7 De regering kan collectief eigendom onteigenen en dit omzetten in land in staatseigendom. (Artikelen 44 en 45)
8. Wanneer de regering de collectief eigendom onteigende grond geeft, zal zij de lokale boeren een eerlijke en redelijke vergoeding geven, en de aanvullende norm zal worden bepaald door de provinciale overheid. (Artikel 48)
9. De landgebruikers kunnen het landgebruiksrecht van de staatsgrond verkrijgen van de overheid, maar zij moeten de landgebruiksvergoedingen aan de overheid betalen. (Artikelen 53, 54)
10. De overheid kan het landgebruiksrecht van de staatseigendom aan gebruikers gratis toekennen wanneer dat nodig is voor de overheid, het leger, stedelijke infrastructuur, openbare welzijnsbedrijven en de door de overheid gesteunde infrastructuur op het gebied van energie, transport, water. conservancy, etc. om het land te bezetten. (Artikel 54)
11.30% van de landgebruiksvergoedingen die landgebruikers aan de overheid betalen, moet worden overgedragen aan de centrale overheid, en 70% moet worden ingehouden door de lokale overheid waar het land zich bevindt. (Artikel 55)
12.Als de regering bepaalt dat een bepaald stuk grond dat collectief eigendom is van een plattelandsgemeenschap, wordt gebruikt voor industriële of commerciële doeleinden bij haar planning, kunnen andere landgebruikers behalve de leden van de plattelandsgemeenschap het landgebruiksrecht verkrijgen van de grond in collectief bezit. van de plattelandsgemeenschap, het genoemde land huren of ontwikkelen in overeenstemming met de planning. (Artikel 63)
13. Nadat de landgebruiker het landgebruiksrecht van de collectieve grond van de plattelandsgemeenschap heeft verkregen, kan dat recht worden verkocht, geruild, geschonken, met een hypotheek belast of als kapitaal in het bedrijf worden ingebracht. (Artikel 63)