De strafvorderingwet van China werd in 1979 afgekondigd en in respectievelijk 1996, 2012 en 2018 gewijzigd. De laatste herziening is op 26 oktober 2018 in werking getreden.
Er zijn in totaal 308 artikelen. De strafvorderingwet is opgedeeld in vijf delen.
De belangrijkste punten zijn:
De openbare veiligheidsorganen zijn verantwoordelijk voor onderzoek, detentie, uitvoering van arrestaties en vooronderzoek in strafzaken. De volksprocureurs zijn verantwoordelijk voor het procureurwerk, het goedkeuren van arrestaties, het uitvoeren van onderzoek en het instellen van openbare vervolging van zaken die rechtstreeks door de procureursorganen zijn aanvaard.
In rechtszaken passen de volksrechtbanken het systeem toe waarbij de tweede aanleg definitief is.
Zaken in de volksrechtbanken worden in het openbaar behandeld, tenzij de wet anders bepaalt.
Een verdachte heeft het recht op verdediging en de volksrechtbanken hebben de plicht te garanderen dat de verdachte verweer verkrijgt.
Niemand zal schuldig worden bevonden zonder als zodanig te zijn veroordeeld door een volksrechtbank volgens de wet.
De bepalingen van de wet zijn van toepassing op buitenlanders die misdrijven plegen waarvoor strafrechtelijke aansprakelijkheid moet worden onderzocht.
Naast het uitoefenen van het recht om zichzelf te verdedigen, kan een verdachte of een verdachte een of twee personen als zijn / haar verdedigers toevertrouwen.
Rechters, procureurspersoneel en rechercheurs houden zich aan de wettelijke procedures bij het verzamelen en verkrijgen van bewijs dat kan aantonen dat verdachten of beklaagden schuldig of onschuldig zijn, en of zaken al dan niet gepaard gaan met ernstige strafbare feiten. Het is hen ten strengste verboden bekentenissen af te persen door middel van marteling, bewijs te verzamelen door middel van bedreigingen, verleiding, misleiding of andere onwettige middelen, of iemand te dwingen bewijs te leveren dat zijn / haar eigen schuld bewijst.
De criminele verdachte beantwoordt de vragen van de onderzoekers naar waarheid, maar heeft het recht om te weigeren vragen te beantwoorden die voor de zaak niet relevant zijn.
Onderzoekers mogen bij het verhoren van een verdachte het verhoorproces opnemen of op video opnemen, en doen dit wanneer de verdachte betrokken is bij een misdrijf waarop levenslange gevangenisstraf of de doodstraf staat, of bij een anderszins belangrijke strafzaak.