Het verzamelen van persoonlijke informatie moet wettig, gerechtvaardigd en noodzakelijk zijn, als een principe dat wordt bevestigd door Chinese rechtbanken in Guo v.Hangzhou Safari Park (2020).
In april 2020 oordeelde de Intermediate People's Court van Hangzhou in een geschil over gezichtsherkenning dat het safaripark niet het recht had om gezichtsgegevens te verzamelen zonder de toestemming van toeristen.
I. Case achtergrond
De beklaagde Hangzhou Safari Park ("het park") verkocht jaarpassen aan toeristen en gaf aan dat toeristen het park konden betreden met hun jaarkaarten en vingerafdrukken. De aanklager Guo Bing ("Guo") en zijn vrouw kochten de jaarkaart in april 2019 van het park en het park verzamelde hun vingerafdrukken en profielfoto's.
In oktober 2019 veranderde het Park, om de efficiëntie van de toeristenaankondiging te verbeteren, de vingerafdrukherkenning in gezichtsherkenning en stopte het met het gebruik van het apparaat voor vingerafdrukherkenning.
Na de bovenstaande wijziging stuurde het park een sms naar Guo met het verzoek zich aan te melden en het gezichtsherkenningssysteem te activeren.
Later ging Guo naar het park en kreeg hij te horen dat vingerafdrukherkenning niet langer beschikbaar was, en hij kon het park niet betreden zonder de registratie van het gezichtsherkenningssysteem. Toch weigerde Guo nog steeds om zich te registreren op het gezichtsherkenningssysteem en geloofde hij dat het park het contract had geschonden en fraude had gepleegd.
Guo heeft een rechtszaak aangespannen bij de rechtbank om de kennisgeving van het park dat toeristen verplicht zijn zich te registreren op het gezichtsherkenningssysteem ongeldig te verklaren, terwijl hij het park heeft verzocht om de persoonlijke informatie van Guo te verwijderen, inclusief vingerafdrukken en profielfoto's die het heeft verzameld, en om andere compensatie te bieden.
Op 20 november 2020 oordeelde de Fuyang District People's Court van Hangzhou, de rechtbank van eerste aanleg, in het voordeel van het verzoek van de eiser om foto's te verwijderen. (zien Guo Bing tegen Hangzhou Safari Park Co., Ltd., [(2019) Zhe 0111 Min Chu nr. 6971] ((2019) 浙 0111 民初 6971 号)
Op 9 april 2021 ondersteunde de Hangzhou Intermediate People's Court, de rechtbank van tweede aanleg, het verzoek van de eiser om vingerafdrukken te verwijderen. (zien Guo Bing tegen Hangzhou Safari Park Co., Ltd., [(2020) Zhe 01 Min Zhong No. 10940] ((2020) 浙 01 民 终 10940 号)
II. Uitzicht op de rechtbank
De rechtbank van eerste aanleg oordeelde dat “de Chinese wet het verzamelen en gebruiken van persoonlijke informatie op de consumentenmarkt niet verbiedt, maar benadrukt het toezicht op en het beheer van het verwerkingsproces van persoonlijke informatie, dat wil zeggen het verzamelen van persoonlijke informatie aan de voorkant. - het eindstadium is 'rechtmatig, gerechtvaardigd en noodzakelijk' en afhankelijk van de instemming van de betrokken partijen; het beheer van persoonlijke informatie in de middenfase moet veilig en beveiligd zijn zonder de persoonlijke informatie openbaar te maken, te verkopen of anderszins illegaal aan anderen te verstrekken; als er in het eindstadium persoonlijke informatie wordt gelekt, is de bedrijfsexploitant aansprakelijk voor onrechtmatige daad, zoals het nemen van corrigerende maatregelen in overeenstemming met de wet. "
Het doel van het verzamelen van vingerafdrukken en gelaatstrekken is om de efficiëntie van de toelating van toeristen te verbeteren, hetgeen "rechtmatig, gerechtvaardigd en noodzakelijk" is.
Het verzamelen van persoonlijke informatie is echter onderworpen aan de toestemming van de betrokken partijen. Het park vertelde Guo dat het park zijn vingerafdrukken zou verzamelen voor toelating tot het park voordat Guo de jaarkaart kocht; Nadat hij op de hoogte was gebracht van de vereiste voor het verzamelen van vingerafdrukken, koos Guo ervoor om de jaarpas te kopen en ging hij akkoord met het verzamelen van vingerafdrukken. Guo heeft echter het recht om het gebruik van gezichtsherkenning te weigeren zonder op de hoogte te zijn gebracht voorafgaand aan de aankoop van de jaarkaart.
Guo kwam met het park overeen om vingerafdrukherkenning te gebruiken toen hij de jaarkaart kocht. Daarna nam het park de vingerafdruk en foto van Guo. Daarom ging het verzamelen van gezichtsherkenningsinformatie verder dan het principe van noodzaak, dus het was niet gerechtvaardigd.
Om deze reden oordeelde de rechtbank van eerste aanleg dat het park de foto van Guo moest verwijderen, maar dat het niet nodig was om de vingerafdruk van Guo te verwijderen.
De rechtbank van tweede aanleg herhaalde het standpunt van de rechtbank van eerste aanleg dat het verzamelen van persoonlijke informatie "rechtmatig, gerechtvaardigd en noodzakelijk" moet zijn, en benadrukte verder dat "als gevoelige persoonlijke informatie de biometrische informatie een diepgaande afspiegeling is van de fysiologische en gedragskenmerken. van natuurlijke personen, en heeft sterke persoonlijke eigenschappen. Als het eenmaal is gelekt of illegaal is gebruikt, kan dit leiden tot discriminatie of de veiligheid van personen / eigendommen in gevaar brengen, dus we moeten de biometrische informatie met de nodige voorzichtigheid en bescherming behandelen. "
Het park nam een foto van Guo toen hij de jaarkaart kocht zonder hem te vertellen dat het voor gezichtsherkenning was, wat duidelijk in strijd was met het rechtvaardigingsprincipe.
De eis van gezichtsherkenning van het park had de mogelijkheid de persoonlijkheidsbelangen van Guo in gevaar te brengen en te schenden. Daarom heeft de rechtbank van tweede aanleg het standpunt van de rechtbank van eerste aanleg bevestigd dat het Park de foto van Guo moet verwijderen.
Bovendien, aangezien het Park was gestopt met het gebruik van vingerafdrukherkenning, had het Park geen reden meer om Guo's vingerafdruk te bewaren. Daarom vernietigde de rechtbank van tweede aanleg de uitspraak van de rechtbank van eerste aanleg met betrekking tot vingerafdrukken en verzocht het park om de vingerafdruk van Guo te verwijderen.
III. Onze opmerkingen
1. De mening van de rechtbanken ten aanzien van de beginselen van "rechtmatigheid, rechtvaardiging en noodzaak"
De beginselen van "rechtmatigheid, rechtvaardiging en noodzaak" voor de bescherming van persoonsgegevens die door de rechtbanken worden genoemd, werden het vroegst bepaald in artikel 5 van de Regelgeving inzake de bescherming van persoonlijke informatie van telecommunicatie- en internetgebruikers (电信 和 互联网 用户 个人 信息 保护 规定) uitgevaardigd door het Ministerie van Industrie en Informatietechnologie in juli 2013: "tijdens het verlenen van diensten zullen exploitanten van telecommunicatiebedrijven en internetinformatiedienstverleners persoonlijke informatie van gebruikers verzamelen en gebruiken overeenkomstig de principes van wettigheid, rechtvaardiging en noodzaak. " Daarna werden deze principes aangenomen door artikel 42 van de Netwerkbeveiligingswet (网络 安全 法), die op 1 juni 2017 in werking is getreden.
Artikel 1035 van Boek Vier (Persoonlijkheidsrechten) van de Burgerlijk Wetboek van China, dat op 1 januari 2021 van kracht werd, nam ook deze principes over: "De persoonlijke informatie van een natuurlijke persoon zal worden behandeld volgens de principes van wettigheid, rechtvaardiging en noodzaak."
In dit geval hebben de rechtbanken gereageerd op dergelijke wettelijke bepalingen.
We kunnen uit de zaak leren dat zelfs als de eigenaar van de informatie (dwz de eiser) het verzamelen van zijn persoonlijke informatie toestaat, de rechtbank nog steeds zal onderzoeken of het verzamelen en verwerken van dergelijke informatie in overeenstemming is met de principes van "rechtvaardiging en noodzaak".
De rechtbanken van zowel eerste als tweede aanleg oordeelden dat het gerechtvaardigd en noodzakelijk was dat het Park vingerafdrukken verzamelde om de ticketcontrole efficiënter te maken, en met de toestemming van toeristen was dergelijk gedrag eveneens geoorloofd.
De rechtbank van tweede aanleg oordeelde echter verder dat het bewaren van de vingerafdruk na beëindiging van de vingerafdrukherkenning ongerechtvaardigd en onnodig was, zelfs met de voorafgaande toestemming van de eiser.
In dit geval hebben de rechtbanken duidelijk gemaakt dat de gerechtelijke autoriteiten uitvoerig zullen onderzoeken of het verzamelen en verwerken van persoonlijke informatie in overeenstemming is met de beginselen van "rechtmatigheid, rechtvaardiging en noodzaak".
2. Bevordering van de bescherming van persoonlijke informatie door advocaten
Eigenlijk heeft Guo Bing, de eiser, in dit geval de rechtszaak tot op zekere hoogte opzettelijk aangespannen.
Guo behaalde zijn doctoraat in de rechten aan de Zhejiang University en is universitair hoofddocent aan de Law and Politics School van de Zhejiang Sci-Tech University. Zijn onderzoek richt zich op de digitale economie en recht. Tijdens de blootstellingsfase voor commentaar van de wet op de bescherming van persoonlijke informatie (ontwerp) (个人 信息 保护 法 （草案）), diende hij ook het voorstel in ter verbetering van de speciale bescherming van biometrische informatie, met het voorstel de drempel voor het gebruik van gezichtsinformatieherkenning technologie, om de persoonlijke informatie te beschermen.
Deze zaak heeft landelijke media-aandacht getrokken en publieke discussie over persoonlijke informatie aangewakkerd. In dit opzicht heeft Guo zijn doel bereikt door deze zaak opzettelijk in te dienen. Het is ook eerlijk om te zeggen dat de Chinese advocatuur veel moeite doet om de Chinese regels voor de bescherming van persoonlijke informatie te promoten.
Medewerkers: Guodong Du , Liu Qiang
