Sleutelfaciliteiten:
- De aanvaarding van het regime voor persoonlijk faillissement in China werd gekenmerkt door de implementatie van de voorschriften van de speciale economische zone van Shenzhen inzake persoonlijk faillissement in maart 2021.
- Op 28 februari 2022 heeft de Shenzhen Intermediate People's Court 1,031 persoonlijke faillissementsaanvragen ontvangen, gemiddeld 85 aanvragen per maand.
- De gemiddelde leeftijd van alle debiteuren ligt rond de 40 jaar.
- Onvoldoende financiële informatie en onbekendheid met faillissementsprocedures zijn de gemeenschappelijke kenmerken van huidige persoonlijke faillissementsaanvragen.
- "Eerlijk maar ongelukkig" is een generalisatie die vaak door de rechtbank wordt gebruikt om te bepalen of een debiteur kwijtschelding van faillissement moet krijgen.
In het eerste jaar van de implementatie van het systeem voor persoonlijk faillissement werden in China 1,031 persoonlijke faillissementsaanvragen ingediend.
De aanvaarding van het regime van persoonlijk faillissement in China werd gekenmerkt door de implementatie van de Regeling van de speciale economische zone van Shenzhen inzake persoonlijk faillissement (深圳经济特区个人破产条例, hierna de "Regeling") in Shenzhen, het economische centrum van Zuid-China, in maart 2021.
Het is de eerste keer dat China probeert het systeem van persoonlijk faillissement in te voeren, hoewel het momenteel beperkt is tot Shenzhen in plaats van landelijk.
De Shenzhen Intermediate People's Court is de rechtbank die persoonlijke faillissementsaanvragen in behandeling neemt. Een artikel met de titel "Praktische demonstratie en systeemconstructie van het piloot persoonlijk faillissementssysteem (个人破产制度先行先试中的实践示范与体系构建) door rechter Qixuan Cao (曹启选), rechter Jing Xiaojing (景晓晶) en Rechter Ye Langhua (叶浪花), rechters van de genoemde rechtbank, gepubliceerd in “People's Judicature” (人民司法) (nr. 22, 2022) introduceert hoe het persoonlijk faillissementssysteem in Shenzhen was in het eerste jaar na de implementatie ervan.
I. Gegevens over persoonlijke faillissementen
Op 28 februari 2022 heeft de Shenzhen Intermediate People's Court 1,031 persoonlijke faillissementsaanvragen ontvangen, gemiddeld 85 aanvragen per maand.
Van de 1,031 faillissementsaanvragen zijn er 1,000 ingediend door debiteuren. Onder hen zijn er 686 mannelijke debiteuren en 314 vrouwelijke debiteuren, met een geslachtsverhouding tussen mannelijke en vrouwelijke debiteuren van 7:3.
De jongste debiteur is 24 jaar, de oudste is 76 jaar en de gemiddelde leeftijd van alle debiteuren is ongeveer 40 jaar. Er zijn 783 debiteuren tussen de 30 en 40 jaar, goed voor 76% van het totale aantal.
Volgens de verklaring van verzoekers zijn er 593 faillissementsaanvragen wegens mislukte onderneming of slechte bedrijfsvoering, goed voor 57.5%; 221 faillissementsaanvragen werden uitsluitend ingediend vanwege schulden opgelopen door dagelijkse kosten van levensonderhoud, goed voor 21.4%; 176 faillissementsaanvragen werden ingediend vanwege speculatie, inbreuk, fraude en gokken, goed voor 17.1%; Er werden 41 faillissementsaanvragen ingediend vanwege schulden die zijn ontstaan doordat aanvragers in eigen naam geld hebben geleend van of garanties hebben verstrekt aan anderen, goed voor 4%.
De minimale schuld die door aanvragers wordt opgegeven, is ongeveer CNY 18,000, terwijl het maximum ongeveer CNY 1.6 miljard is. De mediane schuld van alle debiteuren is CNY 913,100. Er zijn 546 aanvragers met schulden van minder dan CNY 1 miljoen, goed voor 53.0% van alle aanvragen; er zijn 371 aanvragers met schulden variërend van CNY 1 miljoen tot CNY 5 miljoen, goed voor 36.0%; er zijn 46 aanvragers met schulden variërend van CNY 5 miljoen tot CNY 10 miljoen, goed voor 4.5%; er zijn 68 aanvragers met schulden van meer dan CNY 10 miljoen, goed voor 6.6%, waarvan 8 aanvragers schulden hebben van meer dan CNY 100 miljoen, voornamelijk als gevolg van de aanname van hoofdelijke garantieverplichtingen voor de bedrijfsvoering.
II. Kenmerken van persoonlijke faillissementszaken
1. Onvoldoende financiële informatie
De door de meeste aanvragers verstrekte financiële informatie is onvoldoende.
De door de meeste aanvragers verstrekte informatie is vaak onvolledig. 181 aanvragers voldoen nog steeds niet aan de wettelijke vereisten op het gebied van het indienen van materialen en documenten, hoewel hun hierover richtlijnen zijn gegeven.
Dit komt omdat China van natuurlijke personen niet verlangt dat zij hun eigen systemen voor financieel beheer opzetten. Daarom zijn Chinese ingezetenen niet gewend om een volledige administratie van activa en schulden bij te houden, en het is moeilijk voor hen om de juiste en volledige activa- en schuldenadministratie van zichzelf en hun familie te verstrekken wanneer ze failliet gaan.
2. Onbekendheid met faillissementsprocedures
Aanvragers zijn niet bedreven in het selecteren van geschikte faillissementsprocedures.
De voorschriften van Shenzhen bieden aanvragers drie procedures: liquidatie, reorganisatie en afwikkeling, maar stellen geen verschillende toegangsvoorwaarden vast voor de drie procedures.
De meeste aanvragers weten alleen van liquidatie en hebben de neiging om liquidatie aan te vragen. Omdat de liquidatieprocedure debiteuren kan vrijstellen van het afbetalen van schulden die niet met hun resterende vermogen kunnen worden terugbetaald.
Deze conclusie is bewezen door de relevante gegevens.
76.5% van de aanvragers hoopt de liquidatieprocedure te starten, maar door de rechtbank aanvaarde liquidatiezaken vertegenwoordigen slechts 19.3% van alle zaken; slechts 17% van de aanvragers vraagt om reorganisatie, terwijl de door de rechtbank aanvaarde reorganisatiezaken 64.5% van alle zaken uitmaken. Daarentegen vraagt 6.5% van de aanvragers een schikking aan en zijn schikkingen die door de rechtbank zijn aanvaard goed voor 16.1% van alle zaken.
In de rechtspraktijk neigt de rechtbank naar reorganisatie- en schikkingsprocedures. Het ondersteunt slechts een klein aantal debiteuren, die hun solvabiliteit hebben verloren of moeite hebben om hun solvabiliteit te herstellen, om de liquidatieprocedure in te gaan. De rechtbank streeft er namelijk naar de belangen van schuldenaar en schuldeisers zoveel mogelijk in evenwicht te brengen.
3. Schuldeisers willen de meeste financiële schulden kwijtschelden
De door debiteuren gedeclareerde schulden betreffen onder meer creditcardleningen, leningen van kleine uitleenplatforms, leningen voor bedrijfsvoering van banken en onderhandse leningen.
Onder hen zijn creditcardleningen, schulden waarvan debiteuren het meest willen worden vrijgesteld, goed voor ongeveer 78.3% van alle aangegeven schulden.
Bovendien is 88% van de debiteuren aansprakelijk jegens crediteuren van financiële instellingen, waarbij één debiteur aansprakelijk is jegens 30 crediteuren van financiële instellingen.
De meeste debiteuren staan te popelen om ademruimte te krijgen, zoals een tijdelijke opschorting van de incasso en renteopbouw, alvorens verder te gaan met het aflossen van hun schulden. Financiële instellingen nemen echter meestal niet het initiatief om de aflossingsdatum van de schuld uit te stellen vanwege overwegingen als financiële regelgeving en prestatiebeoordeling.
Debiteuren moeten dus hun toevlucht nemen tot persoonlijk faillissement voor de bovengenoemde doeleinden.
III. Hoe onderzoekt de rechtbank de verzoeken van partijen
"Eerlijk maar ongelukkig" (诚实而不幸) is een generalisatie die vaak door de rechtbank wordt gebruikt om te bepalen of een schuldenaar kwijtschelding van faillissement moet krijgen.
"Eerlijk" komt overeen met het rechtsbeginsel van goede trouw, een voorwaarde voor debiteuren tijdens de gehele faillissementsprocedure; "Ongelukkig" komt overeen met de juridische oorzaak van het faillissement, een objectief feit en reden waarom debiteuren niet in staat zijn om de schulden terug te betalen die zijn ontstaan tijdens de bedrijfsvoering en het dagelijks leven.
Of een schuldenaar “eerlijk maar ongelukkig” is, zal de rechter tijdens de rechtszaak op basis van de volgende overwegingen bepalen.
Ten eerste of de schuldenaar zijn financiële toestand naar waarheid opgeeft;
Ten tweede of de schuldenaar voldoet aan de vereisten voor faillissement. Als de schuldenaar het vermogen verliest om zijn schulden geheel of gedeeltelijk terug te betalen vanwege de bedrijfsvoering en het dagelijks leven, wordt zijn aanvraag geacht te voldoen aan de wettelijke voorwaarden voor faillissement;
Ten derde de bereidheid en het vermogen van debiteuren om schulden terug te betalen. Voor debiteuren die hun schulden kunnen maar niet willen terugbetalen, zal de rechtbank hen door reorganisatie- en schikkingsprocedures loodsen; voor debiteuren die opzettelijk hun schulden niet nakomen, zijn persoonlijke faillissementsprocedures niet van toepassing;
Ten vierde, de informatie over de schuldenaar verstrekt door schuldeisers en het publiek; En
Ten vijfde andere bijzondere en controversiële overwegingen. De rechtbank maakt zich zorgen over gevallen waarin de samenleving als geheel erkent dat hulp moet worden geboden aan debiteuren. Voor gevallen waarin de belangrijkste schuld afkomstig is van gokken, misdaden, inbreuk, speculatie en luxeconsumptie, zal de rechtbank de toepassing van persoonlijke faillissementsprocedures opschorten.
Medewerkers: Guodong Du
